CHOROBY, BAKTERIE, LECZENIE OZONEM
Bakterie z rodzaju Legionella rozwijają się w środowisku wodnym, a optimum ich rozwoju to temperatura w okolicach 38–42°C.
Dlatego aktualne przepisy sanitarne przewidują temperaturę ciepłej wody użytkowej 55–60°C. W temperaturze 55° C Legionella żyją około 20 min., a w temperaturze 60°C – około 2 minut. Giną całkowicie w temperaturze ok. 70°C.
Bakterie te szybko rozrastają się w instalacjach wody ciepłej i w instalacjach klimatyzacyjnych.
Dodatkowo bakterie konkurencyjne wobec nich nie przeżywają w tych temperaturach – ułatwia to rozwój Legionelli.
Rozwojowi bakterii sprzyjają też zastoje ciepłej wody (w instalacjach, podgrzewaczach, zasobnikach wody).
Komórki bakteryjne przenoszone są za pomocą kropelek o odpowiedniej temperaturze, szczególnie więc niebezpieczny dla zdrowia jest aerozol wodno–powietrzny (krople o średnicy mniejszej niż 5 µm), którego źródłem mogą być:
- prysznice i jacuzzi wodne,
- klimatyzatory i zestawy klimatyzacyjne,
- nawilżacze, wieże chłodnicze,
- szklarnie, werandy,
- spryskiwacze ogrodowe i fontanny,
- wanny perełkowe,
- myjnie samochodowe.
Występuje ok. 30 gatunków bakterii z rodzaju Legionella. Choroba legionistów czyli legionelozowe zapalenie płuc (legionelloza) wywoływana jest przez gatunek Legionella pneumophila, zaś objawy są następujące:
- wysoka gorączka (powyżej 38°C),
- utrata przytomności (lub inne objawy ze strony układu nerwowego) oraz kaszel,
- niewydolność oddechowa.
Możliwe są też takie objawy:
- zespół objawów podobnych do grypy (po 2-5 dniach na ogół ulega samowyleczeniu),
- chroniczne objawy ze strony przewodu pokarmowego (biegunka, wymioty),
- przewlekłe zapalenie oskrzeli lub inne chroniczne schorzenie dróg oddechowych oraz ciągłe uczucie zmęczenia.
Legionelloza została oficjalnie uznana przez Ministerstwo Zdrowia za chorobę zakaźną.
Można ją skutecznie leczyć pod warunkiem właściwego rozpoznania (podanie antybiotyków rutynowych dla zapalenia płuc nie jest skuteczne – niewłaściwe rozpoznanie jest zasadniczą przyczyną dość wysokiej śmiertelności: 13 – 20%).
Według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) rocznie na zapalenie płuc wywoływane Legionella pneumophila umiera od 20 do 100 tysięcy osób.
Ostatnia groźna epidemia tej choroby, wywołana bakteriami obecnymi w instalacji klimatyzacji w budynku użyteczności publicznej, wystąpiła w 2002 r. w Anglii, gdzie zachorowało 114 osób.
Wedle środowisk medycznych wielkość dawki zakaźnej zależy od stanu zdrowia potencjalnego pacjenta.
Większość zachorowań występuje w krajach basenu śródziemnomorskiego, ale notowane były też przypadki nabycia Legionellozy w Polsce.
Jedyny skuteczny sposób profilaktyki to stworzenie w instalacjach wodnych i klimatyzacyjnych takich warunków, by bakterie z rodzaju Legionella nie znajdowały sprzyjających warunków życiowych.
- stosowanie systemu cyrkulacji wody ciepłej, co zapewnia jej wysoką temperaturę i uniemożliwia powstawanie zastoisk,
- dokładne wymiarowanie podgrzewacza pojemnościowego – jego zbyt duże wymiary spowodują stworzenie dobrych warunków do rozwoju Legionelli – stojąca woda o optymalnej dla nich temperaturze,
- okresowe przegrzewanie wody ciepłej do temperatury 70 stopni C na okres co najmniej 5 minut. Zasadę tę można stosować zarówno dla całej sieci (nie należy wówczas korzystać z instalacji), jak i dla poszczególnych punktów instalacji (np. podgrzewacz wody). Przegrzana woda powinna spłynąć z instalacji przed ponownym zastosowaniem wody użytkowej,
- okresową dezynfekcję przewodów wody ciepłej (dawki środków używane rutynowo do dezynfekcji wody pitnej nie są wystarczające do pozbycia się Legionelli): należy wyłączyć instalację z użytku i przepłukać ja wodą o temp. co najmniej 70 stopni C. Po obniżeniu temperatury należy zastosować dawkę środków dezynfekujących (chlor wolny, ozon) lub naświetlanie wody promieniami UV; zapobieganie obecności cząstek organicznych (podstawa pokarmowa) poprzez stosowanie odwróconej osmozy; w projekcie nowych instalacji unikać ”martwych odgałęzień” tj. takich, w których mogą gromadzić się zastoiska wody. Często takimi odcinkami są długie rury spustowe albo długie podejścia do podgrzewacza wody. Jeśli nie da się uniknąć takich odgałęzień, trzeba w nich okresowo przegrzewać wodę,
- stosowanie baterii uniemożliwiających lub ograniczających powstanie aerozolu,
- należy izolować rury wody ciepłej od zimnej (w tym umieszczać rury wody ciepłej nad rurami wody zimnej), w przeciwnym wypadku nastąpi między nimi wymiana ciepła powodująca, że temperatura wody zimnej wzrośnie do temperatur umożliwiających namnażanie bakterii,
- utrzymanie odpowiedniej wilgotności powietrza w instalacjach klimatyzacyjnych, aby nie gromadziła się wilgoć, szczególnie w filtrach powietrza, tłumikach, wymiennikach ciepła (czyli tam, gdzie rozwojowi bakterii dodatkowo sprzyja temperatura),
- utrzymywanie czystości i regularna dezynfekcja (biocydy utleniające takie jak chlor, brom, ozon, jod oraz nieutleniające – głównie organiczne) z atestem higienicznym, promienniki UV) urządzeń takich nawilżacze, inhalatory, klimatyzatory,
- usuwanie osadów i stosowanie wody wyjałowionej (np. przegotowanej).
- maksymalnie co 2 lata należy dezynfekować instalacje klimatyzacyjne, a co 3 lata – wentylacyjne,
- zachowanie właściwej kolejności postępowania przy wyłączeniach i włączeniach instalacji,
- właściwe umieszczenie urządzeń klimatyzacyjnych – (przy uwzględnieniu lokalizacji pozostałych elementów instalacji współpracujących ze środowiskiem zewnętrznym oraz niekiedy warunków zewnętrznych np. kierunków wiatru).
Do najczęściej alergizujących substancji należą : nikiel, kobalt, aminy aromatyczne, sole chromu, formaldehyd, terpentyna, syntetyczne substancje zapachowe (geraniol, alkohol benzoesowy), naturalne olejki eteryczne (olejek bergamotkowy, cynamonowy, mięty pieprzowej), guma, wełna, olej lniany, olej z drzewa herbacianego, podłoża kremów (euceryna, lanolina), wosk pszczeli, żywica epoksydowa, detergenty, środki aktywne powierzchniowo, kwasy, antyseptyki, antybiotyki oraz anestetyki.
Prócz leczenia prowadzonego przez lekarza specjalistę dobrze jest unikać alergizujących substancji, jeżeli są nam znane.
Tradycyjne leczenie farmakologiczne i immunoterapia minimalizują ekspansje antygenów.
Roztocza kurzu domowego są po ziarnach pyłku roślin najczęstszym alergenem wywołującym alergiczny nieżyt nosa. Są one odpowiedzialne za objawy całoroczne. Są one małymi pajęczakami, o wymiarach od kilkuset mikrometrów do około milimetra.
Występują w różnych środowiskach na kuli ziemskiej. Opisano ponad 30 000 gatunków roztoczy. Wiele z nich jest szkodnikami roślin, niektóre przenoszą choroby, ale tylko część z nich ma znaczenie w alergologii.
Obok roztoczy kurzu domowego do gatunków alergizujących, choć znacznie rzadziej, należą roztocze magazynowe z rodzin Acaridae i Glycyphagidae: Acarus siro, Glycyphagus domesticus i Glycyphagus destructor. Obecne są w niektórych przechowywanych produktach spożywczych.
Roztocza kurzu domowego występują najliczniej w starych i wilgotnych domach. Środowisko wilgotne i cieple tworzy idealne warunki do rozwoju tych pajęczaków. Temperatura powietrza optymalna do rozmnażania i rozwoju najczęściej uczulającego Dermatophagoides pteronyssinus zawiera się w granicach 21-28 stopni Celsjusza, a wilgotność względna powietrza 60-80%. Gdy temperatura spada poniżej 15 stopni Celsjusza lub wzrasta powyżej 35 stopni Celsjusza, a wilgotność powyżej 80% rozwój Dermatophagoides pteronyssinus zostaje zahamowany.
Liczba roztoczy maleje wraz ze wzrostem wysokości nad poziomem morza, co wiąże się ze zmiana warunków środowiskowych, głównie temperatury i wilgotności.
W związku z powyższymi wymaganiami życiowymi najwięcej roztoczy jest w kurzu domowym od sierpnia do listopada. Namnażanie ich rozpoczyna się wraz z początkiem ciepłych, letnich dni. Jedno pokolenie rozwija się w ciągu około miesiąca. Samica składa każdego dnia około 4 jaj. Z jaja po ok. 6 dniach wylęga się larwa, która po ok. miesiącu przekształca się w osobnika dojrzałego. Samce Dermatophagoides pteronyssinus żyją 60-100 dni, a samice do 150 dni. W miarę zbliżania się zimy, wraz ze zmianą temperatury i wilgotności powietrza, ilość roztoczy znacznie spada.
Meble tapicerowane, materace sypialniane i pościel, oraz kotary, dywany to miejsca gdzie najliczniej gromadzą się roztocze kurzu domowego. Nieco mniej jest ich w kurzu podłogowym.
Żywią się złuszczonym naskórkiem ludzkim i zwierzęcym, mikroorganizmami (np. grzybami pleśniowymi) oraz resztkami organicznymi obecnymi w domach.
Głównym źródłem alergenu roztoczowego są ich odchody. Drobiny kału roztoczy w postaci pokrytych śluzem kuleczek przyklejają się do materiałów chropowatych np. włókien tkanin. Stąd też meble tapicerowane i dywany sprzyjają gromadzeniu się alergenu.
Najlepiej poznanymi alergenami są Der p I i II (Dermatophagoides pteronyssinus); proteiny o masie cząsteczkowej odpowiednio 26 kDa i 15 kDa. Ocenia się, iż na alergeny te wykazuje nadwrażliwość ponad 80% osób uczulonych na roztocza. Poziomy stężenia alergenu roztoczy przekraczające 2 mikrogramy w 1 gramie kurzu (obecności ponad 100 roztoczy w 1 gramie kurzu) stwarzają zagrożenie dla osób skłonnych do uczuleń.
W przeprowadzonych badaniach dr. Samolińskiego 22% pacjentów z alergicznym nieżytem nosa demonstrowało dodatni test skórny na alergen Dermatophagoides farinae, a 18% na alergen Dermatophagoides pteronyssinus.
- staraj się zachować szczególną czystość mieszkania usuń wszystkie przedmioty, które gromadzą kurz: niepotrzebne meble tapicerowane, grube zasłony, dywany, suszone kwiaty (generalnie wszystkie przedmioty których nie można wyprać, przetrzeć mokrą szmatką, lub opłukać bieżącą wodą),
- używaj tylko odkurzaczy z filtrem wysokiej efektywności (HEPA) – powinien mieć certyfikaty polskich ośrodków badawczych np. Karcher lub Zelmer,
- regularnie odkurzaj i cyklicznie zamawiaj Usługi Karcher do czyszczenia materaca na którym śpisz,
- twoja pościel powinna być wykonana z włókien umożliwiających częste pranie (materiały syntetyczne),
- unikaj naturalnego pierza; poduszka i kołdra (koc) powinny być prace co najmniej raz na 2 miesiące,
- w zimie wystawiaj pościel do okna by poddać działaniu mrozu, a latem słońca,
- używaj nieprzepuszczalnych dla alergenów roztoczy poszewek – szczególnie na materac,
- dbaj o prawidłową wentylację, niską wilgotność oraz umiarkowaną temperaturę,
- jeżeli masz możliwość, skorzystaj z zabiegu ozonowania pomieszczeń przynajmniej raz na kwartał – zlikwidujesz ponad 90% alergenów domowych.
Ozonoterapia, czyli leczenie mieszanką tlenowo–ozonową, od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako metoda wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych krytycznych przypadkach, w których leczenie rutynowe nie daje zadowalających efektów (np. ubytki skóry, niegojące się rany, owrzodzenia, odleżyny, ropne przetoki).
Mimo że jej skuteczność wykazano w wielu klinicznych zastosowaniach na całym świecie, metoda ta nie jest w Polsce zbyt rozpowszechniona i stosunkowo rzadko stosowana w ortopedii i traumatologii.
Ozonoterapia zmniejsza pourazowe zagrożenia infekcyjne, powoduje szybsze gojenie powikłań pooperacyjnych i zaleczanie przewlekłych stanów septycznych.
Metoda obniża też dość znacznie koszty antybiotykoterapii i czasami staje się jedynym sposobem wspomagającym zabiegi chirurgiczne, zwłaszcza w przypadkach zakażeń lekoopornymi, szpitalnymi szczepami bakteryjnymi.
Działanie bakteriobójcze wynika z silnie utleniających właściwości ozonu, a w przebiegu terapii nie stwierdzono nabycia odporności drobnoustrojów na ozonoterapię.
Metoda ta znalazła zastosowanie w leczeniu następujących jednostek chorobowych:
- lekoopornego zapalenia płuc i oskrzeli,
- grzybiczego zapalenia płuc,
- oparzeń i trudno gojących się ran,
- zapalenia kości,
- żółtaczki zakaźnej, SM,
- grzybic (szczególnie układowych),
- zapalenia jelit, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,
- boreliozy,
- migren,
- grzybiczego zapalenia pochwy,
- i wielu innych.
Ozonoterapia wykazuje niszczące działanie w stosunku do następujących wirusów:
- Polio,
- Herpes A i B, zwłaszcza wirusa hepatitis A/B (wywołującego zapalenie wątroby),
- Herpes wirusa opryszczki (HV1 i HV2).
Wyniki leczenia ozonem zależne są od prawidłowego zakwalifikowania jednostki chorobowej do leczenia, stężenia mieszaniny tlenowo–ozonowej, jej dawki, ilości wykonywanych zabiegów, regularności, czasu stosowania oraz prawidłowego wykonania zabiegu.
Ozon powstaje w urządzeniu do ozonoterapii dzięki cichym wyładowaniom elektrycznym w specjalnych rurach wyładowczych, co umożliwia precyzyjne dawkowanie i generowanie ozonu.
- autohemotransfuzja, najskuteczniejsza z metod ozonoterapii. Metoda ta polega na wkłuciu się do żyły większego kalibru (najczęściej łokciowej), pobraniu krwi w ilości 100 – 200 ml do specjalnej, sterylnej, jednorazowej butelki próżniowej zawierającej konserwant (cytrynian sodu) zapobiegający krzepnięciu krwi w butelce. Następnie aparatura produkuje zadaną jej dawkę ozonu, ozonuje krew (krew po połączeniu się z ozonem zmienia kolor na jasnoczerwony) po zakończeniu tego procesu krew pacjenta jest z powrotem mu podawana. Zabieg odbywa się w obiegu zamkniętym, a wszystkie elementy służące do zabiegu są jednorazowego użytku. Zabieg jest całkowicie bezpieczny. Skuteczny w leczeniu SM, boreliozy, migren, zapalenia płuc, w walce z wieloma lekoopornymi szczepami bakterii oraz dla znacznego podniesienia odporności.
- iniekcje dotętnicze (do tętnicy udowej), bezpośredni zastrzyk z ozonu do tętnicy udowej,
- iniekcje domięśniowe, ponieważ podanie tym sposobem jest bardzo bolesne należy uprzednio podać znieczulenie miejscowe,
- podawanie mieszanki tlenowo–ozonowej do jam ciała, podanie doodbytnicze (szczególnie przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego oraz zasiedlenia jelita szczepem candida albicans – grzyb), do ucha (zapalenie ucha), dopochwowo (grzybicze zapalenie pochwy), do pęcherza moczowego (zasiedlenie pęcherza przez lekooporne bakterie),
- kąpiel sucha (miejscowe podanie ozonu), polega na założeniu szczelnego rękawa (mankietu) na zmienione chorobowo miejsce (kończynę) i napełnienie go ozonem,
- opatrunki ozonowe, stosowane zwykle po zastosowaniu miejscowym mieszaniny tlenowo – ozonowej na zmienione chorobowo kończyny (np. stopa cukrzycowa, oparzenia, trudno gojące się rany),
- naozonowane krople do oczu.
DBAJ O CZYSTOŚĆ Z NAMI
Służymy fachową pomocą, doradztwem oraz wysokiej jakości realizacją usług.
ZAUFALI NAM
Wykorzystujemy ciasteczka (cookies) w celu gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu. Stosowane przez nas pliki typu cookies umożliwiają utrzymanie sesji po zalogowaniu. Można wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach przeglądarki. Korzystanie z naszego serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Więcej na stronie:
- Copyright 2010-2019
- Wszelkie prawa zastrzeżone.
- Projekt i wykonanie: Webpack.pl
